Planina Zlatar proglašena je Vazdušnom banjom, Uredbom Vlade Republike Srbije.
U imenu ove planine sažeta su sva njena svojstva: mirisne livade i bistra jezera okružena omorikama i brezama, spoj mediteranske i planinske klime, prema istraživanjima najveći broj sunčanih dana u Srbiji, blagotvorni vazduh obogaćen terpentinom i ozonom, beskrajni vidici.
Najviši vrh Zlatara je Golo brdo – 1627 metara nadmorske visine. Morfologija ove planine, njena klima i biljni pokrivač, odnosno autentična priroda, svrstavaju je u red planina sa izuzetnom turističkom vrednošću, na kojoj se mogu razvijati sportsko-rekreativni, izletnički, zdravstveno-lečilišni, lovni i seoski turizam.
Klima na Zlataru pogodna je za lečenje:
1. kardiovaskularnih bolesti
2. poremećenog (povišenog ili sniženog) arterijskog pritiska
3. poremećaja u funkciji perifernog arterijskog krvotoka
4. psihosomatskih stanja kod kardiovaskularnih oboljenja
5. povišene masti i šećera u krvi
Posebne pogodnosti za razvoj turizma predstavlja blizina planina Zlatibor i Tara koje su, već, među najznačajnijim turističkim destinacijama u Srbiji. Ne manje značajna je mogućnost saradnje u ovoj oblasti sa susednim opštinama (Prijepolje, Priboj i Sjenica) sa kojima Nova Varoš deli prirodna bogatstva i izuzetno kulturno nasleđe. Zlatar, Pešter, manastir Mileševa, manastir Banja, manastir Davidovica, crkve brvnare, Sopotnica i drugo su izvanredna turistička ponuda. Kulturno-istorijske spomenike predstavljaju: crkve – brvnare po selima, zgrada stare škole u Radonji, crkva i džamija u Novoj Varoši i drugi belezi i znamenja. Oni svedoče o životu ljudi ovog kraja kroz vekove i o prisustvu Kelta, Rimljana, Slovena i drugih naroda na ovim prostorima. Nova Varoš je nastala u 16. veku.
Uvačka jezera (Uvačko, Zlatarsko i Radoinjsko) nastala su na reci Uvac. Reka Uvac izvire ispod planine Ozren, a njeni hidroenergetski potencijali iskorišćeni su za izgradnju hidroelektrana, a tri jezera nastala na njenom vodotoku su pogodna za razvoj raznih vidova turizma. Površina sliva jezera je 73km².
Zbog izuzetnih vrednosti vodenih površina i priobalja, Vlada Republike Srbije ovaj prostor je proglasila za Specijalni rezervat prirode Uvac da bi se očuvao i razmnožio beloglavi sup i druge značajne vrste ptica, lovne divljači i ostalog životinjskog sveta, da bi se obezbedili uslovi za ponovno naseljavanje vrsta biljaka, riba i drugih životinja koje su nestale s tog područja, da bi se sačuvala raznovrsnost flore, šumskih i ostalih biljnih zajednica, takođe, da bi se sačuvala reljefna i vodena obeležja i speleološke i druge vrednosti geonasleđa, da bi se očuvali i poboljšali prirodni činioci životne sredine, prvenstveno kvalitet voda i zemljišta, da bi se očuvala lepota i raznovrsnost predela i stvorili uslovi za održivo korišćenje i plansko uređenje zaštićenog poručja u interesu nauke, obrazovanja, kulture, rekreacije i eko turizma.
Centralnu morfološku celinu rezervata predstavlja kanjonska dolina reke Uvac sa dolinama njenih pritoka. Veće desne pritoke Uvca su Vapa, Kladnička reka, Vrševina i Tisovica, a leve Čajak, Veljušnica i Zlošnica. Posebna vrednost kanjonskih delova doline su uklješteni meandri. Ističu se tri lokacije uklještenih meandara.
Prva, vrlo impresivna zona ovih meandara nalazi se uzvodno od ušća Veljušnice u krečnjačkoj zoni Lopiža. U ovom delu, pojedini meandri imaju ugao meandriranja od 270 stepeni, a relativna visina rtova meandara iznosi i do 100 m. Druga i treća zona slabije izraženih uklještenih meandara odnosi se na predeo između Uvačkog (Sjeničkog) i Zlatarskog jezera i predeo uzvodno od Radoinjskog jezera. Uklješteni meandri Uvca nalaze se u inventaru geomorfoloških objekata geonasleđa Srbije.
Izvor: hotelpanoramazlatar.rs